علائم و درمان دررفتگی لگن
دررفتگی لگن زمانی است که توپ مفصل ران از حفره بیرون زده می شود. این آسیب معمولاً در هنگام تصادف اتومبیل یا سقوط شدید، محل کار یا آسیب های ورزشی رخ می دهد، به خصوص آسیب هایی که منجر به شکستگی پا یا لگن نیز می شود.
در صورتی که دررفتگی لگن درمان نشود می تواند منجر به مشکلات ناتوان کننده جدی در درازمدت شود، به ویژه اگر در عرض چند ساعت پس از وقوع متوجه شوید که شدید می باشد. اگر فردی ضربه شدیدی را تجربه کند که منجر به درد شدید لگن یا درد در کشاله ران، ساق پا یا حتی زانو شود، باید توسط فوق تخصص ارتوپدی معاینه شود تا مشخص شود که آیا علاوه بر درفتگی به آسیب های دیگری دچار شده است یا نه.
در این مطلب از سایت کلینیک خانه درد قصد داریم تا به بررسی صفر تا صد در رفتگی لگن بپردازیم و بررسی نماییم که چه روش های درمانی برای این آسیب دیدگی وجود دارد؛ بنابراین توصیه می کنیم حتما تا انتها این مطلب همراه ما باشید.
دررفتگی مفصل ران چیست؟

در رفتگی لگن
مفصل ران یک مفصل گوی و کاسه ای است. توپی که در بالای استخوان ران قرار دارد، سر استخوان ران نامیده می شود. حفره که استابولوم نامیده می شود، بخشی از لگن است. در یک تعریف ساده توپ در حفره می چرخد و به این طریق به پا اجازه می دهد به جلو، عقب و به پهلو حرکت کند.
دررفتگی مفصل ران جزو عارضه های بسیار دردناک است که متناسب با دلیل در رفتگی می تواند باعث پارگی یا کشیدگی در رگ های خونی مجاور، اعصاب، ماهیچه ها، رباط ها و سایر بافت های نرم شود.
جدی ترین عوارض مرتبط با دررفتگی مفصل ران، مرگ استخوان و آسیب عصب سیاتیک است. عصب سیاتیک از قسمت تحتانی کمر به سمت بالای ران امتداد یافته و سپس به اعصاب تیبیال و پرونئال مشترک تقسیم می شود که حرکت مچ پا و انگشتان پا را امکان پذیر می کند. آسیب قابل توجه به این اعصاب می تواند تحرک فرد را محدود کند و حتی در موارد شدید تر فلج شدن به همراه دارد.
در اکثر دررفتگی های مفصل ران، استخوان ران با فشار از استابولوم به سمت عقب خارج می شود (دررفتگی خلفی). اما در موارد کمتر، توپ جابجا شده از لگن به سمت جلو رانده می شود که دررفتگی قدامی نام دارد؛ در ادامه بیشتر در این خصوص صحبت می کنیم.
انواع در رفتگی مفصل ران
پزشکان دررفتگی های مفصل ران را با توجه به جایی که استخوان ران استخوان ران در ارتباط با استابولوم حرکت می کند، توصیف می کنند.
1.دررفتگی های خلفی، جایی که سر استخوان ران به سمت عقب حرکت می کند، شایع ترین است و اغلب در اثر آسیب های شدید ورزشی رخ می دهد.
2.دررفتگی قدامی لگن زمانی رخ می دهد که سر استخوان ران از حفره استابولوم به سمت جلو فشار می آورد. این نوع دررفتگی مفصل ران می تواند در تصادفات و یا پرت شدت ار ارتفاع رخ دهد.
3.اما مورد آخر، دیسپلازی رشدی می باشد که یک طراحی غیرطبیعی از لگن در بدو تولد است (که قبلاً به عنوان دیسپلازی مادرزادی هیپ شناخته می شد). دیسپلازی رشدی می تواند منجر به دررفتگی لگن در نوزادان و کودکان شود.
بیشتر بخوانید: علت درد لگن در زنان از چه می باشد؟
علائم دررفتگی لگن در بزرگسالان

علائم در رفتگی لگن
در همین ابتدا در نظر داشته باشید که علائم با توجه به سن، شدت در رفتگی و شرایط بدنی برای هر شخص نسبت به دیگری متفاوت است، اما شایع ترین علائمی به شرح زیر می باشد:
- درد شدید در ناحیه ران
- از دست دادن قدرت حرکت اندام های آسیب دیده
- بی حسی و سوزن سوزن شدن پا
- در صورت رخ دادن آسیب های عصی، احتمال آسیب دیدن سیاتیک نیز وجود دارد.
- اگر میزان صدمه زیاد باشد، فلج حرکتی
- شنیدن صدای غیر طبیعی از ران
- تورم و قرمزی در ناحیه آسیب دیده
- تغیر شکل پیدا کردن مفصل ران
- عدم توانایی راه رفتن
- و …
پزشکان چگونه دررفتگی لگن را تشخیص می دهند؟
زمانی که شما برای این آسیب دیدگی نزد فوق تخصص درد مراجعه می کنید اغلب از نظر بالینی دررفتگی مفصل ران را تشخیص می دهد.
پزشک شما همچنین با توجه به علائمی که دارید، به دنبال عوارض مرتبط با دررفتگی مفصل ران، از جمله آسیب به شریان فمورال که در جلوی مفصل و عصب سیاتیک واقع در پشت لگن قرار دارد، می پردازد.
عموما به منظور بررسی های دقیق تر برخی از آزمایشات و عکس برداری ها تجویز می شود که نتیجه آن ها برای درمان بهتر بسیار تاثیرگذار است.
درمان دررفتگی مفصل ران

درمان دررفتگی لگن
بسیار مهم است که حداکثر تا 6 ساعت پس از اسیب دیدگی برای درمان اقدان کنید، در غیر این صورت احتمال بروز عوارض متعددی وجود دارد. همان طور که در مطالب بالا اشاره کردیم در رفتگی لگن می تواند در روند خون سازی به پاها اختلال ایجاد کند و این گونه اعصاب تحت تاثیر قرار می گیرد.
اما این که دقیقا چه گزینه درمانی انتخاب می شود بسته به نوع شکستگی می باشد. اگر شگستگی بسیار جرئی باشد، از درمان های اولیه مانند جااندازی بسته و اعمال فشار جهت بازگشت لکن به داخل سوکت استفاده می شود.
خوشبختانه این روش اغلب با موفقیت همراه است اما در صورتی که این روش با موفقیت همراه نباشد، ریداکشن باز و جراحی تثبیت داخلی انجام می شود که با برداشت بافت و یا اجزای استخوان و در نهایت، تغییر پوزیشن استخوان ها همراه می باشد.
همچنین دقت داشته باشید که اگر شما برای دومین بار به این آسیب دچار شوید، یعنی یکبار در گذشته از جراحی نعویض لگن استفاده کرده باشد، برای بار دوم به تعویض پروتز نیز نیاز خواهید داشت.
دو روشی که در بیشتر موارد برای درمان دررفتگی لگن استفاده می شود شامل:
جا انداختن در رفتگی لگن به روش بسته
در طی این روش درمانی، استخوان پشت ران به داخل سوکت انتقال پیدا می کند، برای انجام درمان سنتی در رفتگی لگن باید پا را در جهات مختلف چرخاند که البته تنها توسط افراد با تجربه و مهارت کافی امکان پذیر است. در صورتی که این روش جوابگو نباشد به سراغ جراحی باید رفت.
جراحی باز
این روش تنها با بیهوشی امکان پذیر است و طی آن استخوان را به محل اصلی خود اتصال پیدا می کند. برای انجام این روش برشی در مفصل ایجاد می شود تا دید کافی به مفاصل ایجاد شود، پس از اتمام جراحی عکس برداری های لازم انجام می شود تا از ببهودی کامل اطمینان پیدا شود.
زمان بهبودی دررفتگی مفصل ران چقدر است؟
این که دقیقا چه مقدار زمان برای بهبودی این آسیب دیدگی نیاز است برای تمامی افراد متفاوت است، مهم ترین مسئله که می تواند زمان بهبود را سریع تر کند، انجام تمامی کارهای مراقبتی می باشد.
علاوع بر آن یکی از مواردی که در به دست آوردن قدرت و نیرو اولیه تاثیر دارد، فیزیوتراپی می باشد. عموما یک هفته پس از جا انداختن از بیمار خواسته می شود تا حرکات فیزیوتراپی را آغاز کند.
به طور کلی تقویت عضلات پا می تواند زمانی شروع شود که بیمار بدون درد باشد و بتواند بدون عصا راه برود، که معمولاً بعد از 4 الی 8 هفته امکان پذیر است.
بنابراین اگر همه چیز خوب پیش برود، ممکن است 3 تا 4 ماه طول بکشد تا پس از دررفتگی لگن به فعالیت کامل بازگردید.
کلام آخر
امیدواریم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد و توانسته باشیم شما را به خوبی با دررفتگی لگن آشنا نماییم. در صورت احتیاج به راهنمایی بیشتر و داشتن هرگونه سوال در قسمت نظرات با ما در ارتباط باشید.
دوران نقاهت جراحی لگن چقدره؟
دو تا سه ماه طول می کشد تا روند ترمیم طی شود. در صورتی که شکستگی اتفاق افتاده باشد، مدت زمان طی شدن روند ترمیم بیشتر خواهد بود. از بیمار خواسته می شود حرکت مفصل لگن را تا چند هفته محدود کند. فرد باید هنگام راه رفتن از عصا و یا واکر استفاده کند.
در صورتی که نیاز به جراحی باشد، نیاز است تا چند ماه فیزیوتراپی انجام شود تا به تسریع روند بهبودی کمک شود. دررفتگی لگن با درد شدید همراه است و از آن جایی که شرایط اورژانسی در نظر گرفته می شود، باید نسبت به درمان اقدام صورت گیرد.