همه چیز درباره عفونت ستون فقرات

علت عفونت ستون فقرات چیست؟ چگونه می توان برای درمان عفونت های کمری اقدام کرد؟ آیا تنها راه درمان جراحی است؟ در این مطلب از سایت کلینیک خانه درد به صورت کامل در خصوص علت، علائم، چگونگی تشخیص و روش های درمان این عارضه صحبت خواهیم کرد. بنابراین توصیه می کنیم حتما تا انتها همراه ما باشید.

عفونت ستون فقرات چیست؟

عفونت استخوان های کمری

عفونت های ستون فقرات عفونت های باکتریایی یا قارچی هستند که در بخش های داخلی یا اطراف ستون فقرات شما رخ می دهد. آنها بسته به نوع عفونت ستون فقرات شما می توانند علائم مختلفی ایجاد کنند.

به عنوان مثال، اگر عفونت شما فضای بین قسمت‌ های ستون فقرات را که به عنوان مهره شناخته می‌شود، درگیر کند، ممکن است دچار مشکل در ادرار، کاهش وزن، تب و کمردرد شدید شوید. نمونه ای از چنین عفونتی دیسیت است. ‌

اگر احساس می کنید علائم عفونت ستون فقرات را دارید توصیه می کنیم هر چه سریع تر در این خصوص با فوق تخصص ستون فقرات صحبت کنید. عفونت جزو عارضه هایی می باشد که اگر به موقع و به درستی درمان نشود می تواند عوارض و بیماری های متعددی به همراه داشته باشد.

انواع عفونت ستون فقرات چیست؟

انواع عفونت های ستون فقرات عبارتند از:

استئومیلیت مهره ای: این عفونت ها اغلب در ستون فقرات کمری رخ می دهد و می تواند باعث درد در بازو یا پا، تب، کاهش وزن، اسپاسم عضلانی و مشکلات راه رفتن یا دست درد شود.

دیسکیت: این عفونت غیر معمول می تواند به خودی خود یا بعد از جراحی رخ دهد. علائم شامل درد با حرکت ستون فقرات، پخش شدن درد در نواحی مختلف بدن و تب و لرز است.

آبسه اپیدورال نخاعی: این نوع عفونت‌ ها که بیشتر در ناحیه کمر دیده می‌ شوند، می‌ توانند باعث ضعف، جوش‌ های پوستی، کمردرد، درد بازو یا پا، حساسیت ستون فقرات و مشکلات روده، مثانه و شکم شوند.

آمپیم ساب دورال نخاعی: این عفونت بسیار نادر است و معمولاً از عفونت در ناحیه دیگری سرچشمه می گیرد. می تواند باعث تب و درد بازو یا پا شود.

مننژیت: این عفونت با ایجاد تورم در بافت‌ های اطراف مغز و ستون فقرات، می‌ تواند به سرعت گسترش یابد و در صورت عدم درمان مناسب، عوارض شدیدی ایجاد کند.

آبسه طناب نخاعی: این عفونت به صورت داخلی در ستون فقرات ایجاد می شود و بسیار نادر است. می تواند باعث تب، کمردرد و کاهش عملکرد ستون فقرات شود.

عوامل خطر و علل عفونت ستون فقرات

هر اتفاقی که باکتری را وارد جریان خون کند یا سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند می تواند منجر به عفونت ستون فقرات شود. به عنوان مثال، کسانی که از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده می کنند (خواه به دنبال پیوند عضو یا برای درمان یک بیماری خود ایمنی) اغلب از عفونت های ثانویه رنج می برند. این مدل از عفونت ها می توانند خفیف مانند یک سرماخوردگی ساده یا بسیار جدی مانند استئومیلیت باشند.

علاوه بر این، اگر اخیراً تحت عمل جراحی ستون فقرات یا لگن قرار گرفته اید، خطر ابتلا به عفونت ستون فقرات به شدت افزایش می یابد. این موضوع به دو دلیل مطرح می شود.

مورد اول مربوط به وسایل است، اگر ابزار جراحی و وسایل پزشکی به درستی استریل نشوند، می‌توانند میکروب‌ ها را وارد بدن کنند. مورد دوم مربوط به بدن خودتان است، شبکه بتسون شما (شبکه ای از رگ های خونی) ورید های سینه را به ورید های لگن، مثانه و پروستات متصل می کند. اگر باکتری هر یک از این نواحی به شبکه نفوذ کند، ممکن است دچار عفونت ستون فقرات شوید.

البته از طریق شبکه باتسون، امکان عفونت های مثانه (عفونت مجاری ادراری) یا پروستات نیز وجود دارد و می توانند به ستون فقرات سرایت کنند. بنابراین خطر ابتلا به عفونت نخاعی ثانویه از عفونت ادراری ده برابر افزایش می یابد.

عفونت‌ هایی مانند ذات‌ الریه و سل نیز می‌توانند از ریه‌ها به ستون فقرات سرایت کنند. سایر بیماری هایی که خطر ابتلا به عفونت ستون فقرات را افزایش می دهند عبارتند از دیابت، سرطان، HIV و سوء تغذیه.

سایر رویدادهایی که خطر شما را افزایش می دهند عبارتند از مصرف داخل وریدی دارو، استفاده طولانی مدت از استروئیدها و ضربه به ستون فقرات.

علائم عفونت ستون فقرات چیست؟

علائم عفونت کمری

نشانه ها و علائم عفونت نخاع بسیار آهسته ایجاد می شود. برای مثال، ممکن است یک هفته طول بکشد تا متوجه شوید که سرماخورده اید. در مقابل، تشخیص عفونت های ستون فقرات بین 3 روز تا 3 ماه طول می کشد که به طور متوسط ​​یک ماه و نیم زمان لازم است تا بتوان تشخیص داد که آیا علائم مربوط به ستون فقرات است یا نه. علائم هشدار دهنده رایج عفونت ستون فقرات عبارت است از:

• کمردرد یا سفتی گردن
• تب، لرز یا از دست دادن اشتها
• عرق شبانه
• کمردردی که در شب بدتر می شود یا با استراحت از بین نمی رود
• از دست دادن تحرک یا دامنه حرکتی
• قرمزی یا گرمی در محل برش های جراحی یا روی سطح پوست
• زخم های جراحی که چرکی هستند و یا پس از مدت طولانی همچنان سرباز هستند

اگر که شما هر کدام از علائم اشاره شده در بالا را دارید، بسیار مهم است که اسرع وقت نزد پزشک مراجعه کنید. در صورتی که شما درمان به موقع را انجام دهید به راحتی می توانید با مصرف چند دوره انتی بیوتیک درمان شوید.

اما اگر اقدامات لازم را انجام ندهید عوارض جدی تری برایتان ایجاد می شود، به طور مثال ۲۰ درصد از این عفونت ها کشنده هستند!

عفونت ستون فقرات چگونه تشخیص داده می شود؟

زمانی که شما نزد پزشک مراجعه می کنید در ابتدا سوالاتی در خصوص علائم هایی که دارید پرسیده می شود. پس از برای تشخیص دقیق تر به برخی آزمایش ها و عکس برداری ها نیاز است.

اگر هنوز در مراحل اولیه عفونت هستید، پزشک شما احتمالاً با عکس برداری با اشعه ایکس شروع می کند. اگرچه اشعه ایکس نمی تواند بافت نرم (مانند دیسک های ستون فقرات) را نشان دهد، اما می تواند زوال استخوان و کاهش ارتفاع دیسک را نشان دهد. (در این مورد، کاهش ارتفاع دیسک با کاهش مقدار فضای بین دو مهره نشان داده می شود.) برای به دست آوردن اطلاعاتی در مورد بافت نرم و سلامت استخوان، پزشک ممکن است معاینه شما را به MRI ارتقا دهد.

گزینه های آزمایشگاهی برای تشخیص عفونت مهره های کمر ممکن است شامل بررسی تعداد گلبول های سفید یا نشانگرهای التهاب باشد. به طور خاص، این نشانگرها به عنوان نرخ رسوب گلبول های قرمز و پروتئین واکنشی شناخته میشوند.

عموما با توجه به اینکه این عفونت علائم خود را دیر نشان می دهد و مربوط به استخوان های مفصلی است، باید از روش های درمان پیشرفته تری استفاده کرد. به همین جهت مراجعه به دکتر اهمیت بسیاری دارد.

درمان عفونت دیسک کمر

درمان عفونت نخاعی

این که چه گزینه درمانی برای شما استفاده شود، وابسته به این است که عفونت شما در چه مرحله ای قرار گرفته باشد.

آنتی بیوتیک درمانی و بریسینگ

برای درمان عفونت ستون فقرات، پزشک احتمالاً از ترکیبی از آنتی بیوتیک های داخل وریدی و بریس ها برای حمایت از ستون فقرات در هنگام بهبودی استفاده می کند. در اکثریت مواقع همین دو کار برای درمان عفونت کافی می باشد. اما اگر شدت عارضه شما بیشتر باشد باید به سراغ روش های درمانی دیگر برویم.

لامینکتومی

اگر عفونت دیسک کمری شما آبسه داشته باشد، جراح ممکن است نیاز به انجام لامینکتومی برای کاهش فشار روی نخاع شما داشته باشد. در طول لامینکتومی، پزشک قسمت پشتی مهره (یا لامینا) شما را برمی دارد تا فضای نخاع شما را افزایش دهد.

همچنین بخوانید: عوارض جراحی ستون فقرات چیست؟

فیوژن میانی کمری

در طول این روش درمانی، پزشک منبع عفونت را از ستون فقرات شما برمی دارد و سپس فیوژن ستون فقرات را انجام می دهد. با ورود به ستون فقرات از جلو (یا سمت قدامی)، جراح شما پیوند استخوانی را وارد می‌کند که به طور دائم دو مهره را برای حمایت به یکدیگر متصل می‌ کند.

کیفوپلاستی

اگر مهره‌ های شما بر اثر عفونت شکسته باشد، پزشک شما باید کیفوپلاستی یا عمل بزرگ کردن مهره‌ ها را انجام دهد. در طی این عمل، پزشک عفونت را از بین می برد و سیمان درجه پزشکی را به مهره فرو ریخته تزریق می کند.

کلام آخر

در این مقاله تلاش کردیم تا شما را با عفونت دیسک کمر و موارد مربوط به آن آشنا نماییم. در صورتی که احتیاج به راهنمایی بیشتر دارید و یا سوالی در ذهن شما باقی مانده است و ما فراموش کرده ایم تا به آن اشاره کنیم در قسمت نظرات برای ما بیان کنید.